म एक्लो हुँ,म मेरो हुँ

— धेरैका लागि एउटा पीडा, केहीका लागि एउटा राहत, र कतिपयका लागि आफ्नो अस्तित्व बुझ्ने सबभन्दा ठूलो मौका।
म एक्लो छु। हो, यो कथन सुन्दा कहिले काँडा बिझेजस्तो लाग्छ, कहिले कुनै घाउ चिलाएझैँ। तर, म एक्लोपनलाई अब शत्रु होइन, साथी सम्झन्छु।

एक्लोपन केवल शारीरिक उपस्थितिको कमी होइन; यो त आत्माको एउटा यात्रा हो। जब सारा संसार थाकेर निदाउँछ, जब फोन सुताउँछ, जब साथीहरू व्यस्त हुन्छन्, त्यो समयमा म आफूसँग हुन्छु। म आफूसँग कुरा गर्छु, आफ्ना गल्तीहरूलाई सम्झन्छु, आफ्ना रहरहरूलाई पुछ्छु, अनि आफ्ना सपना पल्टाउँछु।


म किन मेरो हुँ?

किनकि संसार बदलिन्छ, मानिस बदलिन्छन्, सम्बन्ध बदलिन्छन्। तर म — म मेरो रहन्छु।
कहिले काँही म आफैँलाई सम्हाल्छु, आफैँलाई मनाउँछु, आफैँलाई सम्झाउँछु।
कसैले देख्दैन, तर मेरो आँसु पुछ्ने हात मेरो नै हुन्छ।
कसैले सुन्दैन, तर मेरो मनको कोलाहल शान्त पार्ने आवाज मेरो नै हुन्छ।
कसैले बुझ्दैन, तर मेरो अधुरो कथाको पाना पल्टाउने आँखा मेरो नै हुन्छन्।


एक्लोपनको मिठास

संसार हल्लामा रमाउँछ, भीडमा हराउँछ। तर, जब म एक्लो हुन्छु, म आफूभित्र गहिरिएर जान्छु।
म आफ्ना चोटहरू चिन्छु। म आफ्ना खुसीहरूलाई अँगाल्छु। म आफ्ना कमजोरीहरूलाई स्वीकार्छु।
एक्लोपनले मलाई मेरो सबैभन्दा राम्रो साथी बनाउँछ — कुनै अपेक्षा बिना, कुनै स्वार्थ बिना।


कसैको आवश्यकता किन छैन?

हो, म कुनै दिन प्रेममा पर्न सक्छु, साथीहरू बनाउन सक्छु, भीडमा रमाउन सक्छु। तर, त्यसको अर्थ यो होइन कि म अधुरो छु।
म पूरा छु।
म पूर्ण छु।
म मेरो छु।

कसैको साथ मेरो खुसीमा थप रंग दिन सक्छ, तर मेरो असलियत कहिल्यै बदल्न सक्दैन।
म भित्र जुन दीप जलिरहेको छ, त्यो म आफैँले बालेको हुँ।
म भित्र जुन उदासी छ, त्यो म आफैँले बोकेको हुँ।
र, म भित्र जुन आशा पलाएको छ, त्यो म आफैँले रोपेको हुँ।


अन्तिम हरफ

“म एक्लो हुँ” भन्नु हार होइन। त्यो स्वीकृति हो। त्यो बलियो बनाउने आँट हो।
“म मेरो हुँ” भन्नु घमण्ड होइन। त्यो आत्मस्वीकृति हो, आत्ममायाको घोषणा हो।

यदि तिमी अहिले यो पढ्दैछौ र भित्र कतै एक्लोपनको सुस्केरा चलिरहेको छ भने, सम्झिइराख —
तिमी अधूरा छैनौ।
तिमी असक्षम छैनौ।
तिमी आफ्नो छायाँमुनि उज्यालो खोज्न सक्ने सक्षम प्राणी हौ।

संसारले नदेख्ने तिमीभित्रको उज्यालोलाई तिमी आफैले देख।
संसारले नसुन्ने तिमीभित्रको आवाजलाई तिमी आफैले सुन।
किनकि अन्त्यमा, सबै बाटाहरू घुमेर आफ्नै हृदयमा फर्किन्छन्।
र, त्यहाँ एउटा सानो स्वर फुसफुसाउँछ —
“म एक्लो हुँ, म मेरो हुँ।”

🌸🌸🌸

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Scroll to Top